Nazwisk pochodzących od imienia Benedykt jest wiele w współczesnej Polsce i przybierają one różne formy będące zapewne w dużej części konsekwencją jakiegoś pierwotnego zapisu metrykalnego i zróżnicowania regionalnego.

Bińka – 122 osoby – praktycznie nazwisko o zasięgu zwartym ograniczonym do Warszawy (101) i Pruszkowa (16). Tu też ta forma nazwiska się najprawdopodobniej narodziła – tylko czasami pojawia się na innych obszarach.

Bińko – 60 osób. Rozrzut duży. Rzadkie zniekształcenie pochodzące zapewne od form Bińka lub Bieńko. W Warszawie np. Teresa Alexandra Bińko 1856, akt ur 862, W-wa, Św Krzyż. Córka niezamężnej Kazimiery, panny służącej, lat 23. Też ślub – Stefan Bińko i Balbina Krzemińska, 1897, akt śl 122, W-wa, Św Barbara. On – 19 lat, syn Aleksandry Bińko, niezamężnej.

Binko – 298 osób, głównie na południu i w nowej Polsce. W Warszawie nazwisko to wyewoluowało po części z nazwiska Bieńko (patrz Łukasz i Eleonora Szultz, Św. Jan, XIX wiek). Też w Warszawie – zapis nazwiska migranta z Galicji.

Binkoski – Martwe, Barbara Binkoska, 1850, akt zg122, W-wa, Loret. Córka wyrobnika, lat 39, Józefa i Kazimiery z Traczyków.

Binkowski – 1710 osób. Szeroki pas od Wielkopolski do kieleckiego i Radomia. W Warszawie daty XIX wieczne.

Binka– 78 osób – zwarty rozrzut z centrum w okolicach Chojnic i Człuchowa, gdzie są też jedne z najstarszych notowań. Współczesny zasięg jest zgodny z dawnymi metrykami. Nazwisko jest notowane już od XVIII wieku i w zasadzie ograniczone jest do obszaru jednej śródleśnej osady Konarzyny. Najstarsze trzy daty urodzeń potomków Laurentiusa i Marianny Hamernik pochodzą z 1770 (Valentinus), 1773 Marianna forma Bink, 1775 (Josephus), 1778 (imię nieznane), 1779 (Catharina) , 1785 (Stanislaus), 1790 (Casimirus). Jeszcze starsze daty ale w formie Bienk notowane są w Brusach ok. 20 km na wschód od Konarzyn – Catharina Bienk, 1673, akt ur 5, córka tabernatora Nicolausa Bienk i Anny; Eva Bienk, 1674, ak ur 5, córka tabernatora Nicolausa Bienk i Anny; Margaritha Bienk, 1678, akt ur 7, córka tabernatora Nicolausa Bienk i Anny. Stare daty, ale w formie Bienka pochodzą z okolic Wejherowa i Pucka – Elżbieta Bienka, 1672, akt ur 771, Wejherowo, córka Świętosława i Katarzyny; Matthaeum Bienka, akt ur 0, Puck, (Swientky, Bienka Catharinae??). Potomkami Bieńków z Wejherowa są zapewne mieszkańcy pobliskiego Luzino (8 km) – Anna, 1759, akt ur 0, Luzino, Częstkowo, córka Mathiasa i Marianny; Carolus Bianka, 1760, akt ur 0, Luzino, Częstkowo, córka Mathiasa i Marianny. Śluby z Luzino – Andrzej Bianka i Katarzyna Bazowa, 1766; Michał Bianka i Katarzyna Herszowna, 1771; Michał Bianka i Anna Puzełowa, 1769; Michał Bianka i Elżbieta Sochowna, 1782; Jakub Bienk i Teresa Jaskółkowna, 1785; Antoni Bieńk i Anna Ertowna, 1784. Zgony z Luzino – Dorota Biank, 1775; Andrzej Bianka, 1771, Maciej Bianka; 1771; Jakób Bianka, 1766; Maciej Bianka, 1759; Rozalia Bianka, 1769; Michał Bienka, 1794. Dość stare rzadkie daty są notowane z Bobowa k. Pelpina i Starogardu Gdańskiego ok. 75 km na wschód od Konarzyn – ur Mathias Thadeus Binka 1791, syn Mathinusa (Marcina?). Najstarszym notowanym nazwiskiem jest Jan Bińka – akt ur 0 – 1753, Wielki Komórsk, Fletnowo, blisko Grudziądza (7 km), ale po lewej stronie Wisły. Być może stąd nazwisko przedostało się bardziej na zachód. W XIX w. pojawia się między Fletnowem i Konarzynami – Herman Binka, 1848, akt ur 10, Osie, Wierzchy. Johannes Binka, 1913, akt śl 47, Rozalia Pstrąg, Śliwice lub też po prawej stronie Wisły – Anastasia Binka, akt ur Kiełbasin, 1882, r. Paul i Julia Szczesińska Mirakowo. Ch – Sarnowski Mlewo, Sikorska Mirakowo. Koło Kowalewa Pomorskiego. Sporadycznie pojawia się na północnym Mazowszu – Mikołaj Wnukowski i Teresa Aleksandra Binka, akt śl 1878. Pułtusk, skorowidz; Helena Wnukowska akt ur 1879. Pułtusk. Córka Mikołaja i Teresy Binka. Także w okolicach Tłuszcza – Fryderyk Binka, 1822, akt zg 14. Dobre. 8 lat.

Trudno jest na razie powiedzieć jakie jest pochodzenie tego skupiska – być może to migranci z płn Mazowsza. Albo z pobliskich miejscowości – Bieńkówka n. Wisłą lub Bieniek k. Lubiewa i Tucholi. A te z kolei pochodzą prawdopodobnie z migracji wzdłuż Wisły lub z Mazowsza północnego. Niemcy o tym nazwisku migrujący z Pomorza w 1945 (Sabine Binka) roku są przekonani o swoich germańskich korzeniach – jednak większość małżeństw zawierana początkowo była z osobami o nazwiskach polskich. Niektórzy z posiadaczy nazwiska Binka z okolic Chojnic byli rozstrzelani w egzekucjach – Binka Dominika 4.5.1891-3.10.1939 z Chojnic w Kocborowie (akcja T4).

Nazwisko w formie Binka, Bińka notowane jest w Świętokrzyskiem.

Ciekawy ciąg powstał w okolicy sandomierskiego Ożarowa (Lasocin, Mieczysławów, Tadeuszów, Słupia Nadbrzeżna), a nawet w Sandomierzu. Pojawia się tam nazwisko Binka, Bińka dość wcześnie – od lat 70 XIX wieku. Wydawać by się mogło, że jest pokłosiem migracji z Niska raczej niż z okolic Garwolina, gdzie występowała bardzo licznie pierwotna forma nazwiska – Bieńko. Najdziwniejsze jest, że po migracji członków rodziny do Warszawy zmieniło formę na Bieńka lub podawane w wykazie felczerów z lat 20 tych – Bienko. Czyli ewolucja nazwiska była odwrotna niż typowa dla obszaru Warszawy – z Bieńko do Bińka. Potem rodzina wyemigrowała do Zawiercia.

Inny ciąg pojawia się w okolicy Morawicy (Piotrkowice) oraz w województwie łódzkim.
Józef Bińka i Jadwiga Wócik
…..Jan Bińka (ur ok 1852) + Ewa Kąsiel
……….Stanisław Binka (ur ok 1876) + Marianna Gąsk
……….Emeryk Bieńka (ur ok 1879) + Stanisława Walasińska (śl 1902)
…………….. Bieńka Euralia Elżbieta (ur 1903)
…………….. Bieńka Halina (ur 1906)
……….? Feliks Bińka + Barbara Bisakowska
…………….. Rozalia Bińka (ur 1891)
…………….. Michał Bińka (ur 1894)
…………….. Marianna Binka (ur 1896 – 1896)
…………….. Władysław Bińka (ur 1903)
Pełniejsze akty
1859, akt zg 110, Piotr Binka, Sandomierz NNMP (Katedra).

1875, akt mał 27, Jan Bińka (Józef i Jadwiga Wócik) + Ewa Kąsiel, Julianów, on l. 23 ur w Lasocinie (k. Annopola); ona l. 17 ur w Julianowie.
1891.26.02, akt ur 12, Rozalia Bińka, Słupia Nadbrzeżna, Tadeuszów, Feliks i Barbara Bisakowska.
1894.27.09, akt ur 49, Michał Bińka, Słupia Nadbrzeżna, Tadeuszów, Feliks i Barbara Bisakowska.
1896.26.09, akt ur 51, Marianna Binka, Słupia Nadbrzeżna, Tadeuszów, Feliks i Barbara Bisakowska.
1896.6.10, akt zg 36, Marianna Binka, Słupia Nadbrzeżna, Tadeuszów, Feliks i Barbara Bisakowska.
1906, akt mał 3, Stanisław Binka (Jan i Ewa Kąsiel) + Marianna Gąska (Walenty i Karolina Michałek), Słupia (Nadbrzeżna?), on l. 30, ur w Mieczysławowie; ona l. 17, ur w Zarzeczu parafia Kraśnik, gub. Lubelska.
1903.11.03, akt ur 14, Władysław Bińka, Słupia Nadbrzeżna, Tadeuszów, Feliks i Barbara Bisakowska.
Emeryk Bieńka (R, P) i Stanisława Walasińska

Akt śl 383, Wszystkich Świętych 1902. On 23 lata, felczer, urodzony w Mieczysławowie powiatu opatowskiego, rodzice na Miodowej. Imię ojca Jan i Ewa z domu Konsel. Jej ojciec też Jan z parafii Św. Stanisława i Adela z Sądeckich. Podpis pod aktem Bieńka,. Emeryk Bienko jest wymieniany w urzędowym wykazie felczerów – chyba z lat 20 – z datami 1878 i 1909, Zawiercie. Pierwsza data jest chyba datą urodzenia.

Bieńka Euralia, Elżbieta, 1903, akt ur 1510, Wszystkich Świętych. Ojciec Emeryk Bieńka (R – język rosyjski, P – język polski), felczer, 24 lata, Warszawa, Miodowa 1147D6, inni stawiający – Antoni Wróblewski odlewnik, Aleksander Jasiński, stolarz. Matka Stanisława z Balasińskich, 18 lat. Ch – Antoni Wróblewski i Adela Fusik. Podpis – Emeryk Bieńka. 16.7.1927 zawarła związek w parafii Piotra i Pawła w Zawierciu z Jerzym Kosteckim.

Bieńka Halina, 1906 akt ur 2032, Wszystkich Świętych. Świadkowie – Emeryk Bieńka (R, P), felczer, 27 lat, żyjący w Warszawie na Miodowej 1147D6, inni stawiający – Jan Bieńka, odlewnik, Aleksander Złotowski, stolarz . Z Stanisławy z Walasińskich. Ch – Jan Bieńka i Renia Fusik. Podpisy – Emeryk Bieńka (P) i Jan Bienka (P). 5.3.1935 zawarła związek w parafii Zawiercie z Stefanem Jaworskim.

1851, akt ur 49, Aleksander Binka, Piotrkowice k. Morawicy.
1878, akt zg 22, Agnieszka Binka, Piotrkowice k. Morawicy.
1878, akt zg 23, Antoni Binka, Piotrkowice k. Morawicy.
1878, akt zg 28, Józefa Binka, Piotrkowice k. Morawicy.
Województwo łódzkie
1910, akt ur 8, Leokadia Binka, Bratoszewice.
1839.24.03, akt ur 12, Marianna Bińko (Szymon i Marianna Antas), Bielawy, Brzozów.
1850, akt ur 40, Stanisław Polit (Ambroży i Dorota Binka), Domaniewice, Strzebieszew.
1836, akt mał 14, Józef Binka i Marianna Fortuna, Niesułków.
1911, akt mał 44, Wawrzyniec Łebzuch (Roch i Marianna Bińka) i Antonina Marek (Andrzej i Józefa Partyka), Pabianice NMP.
1898, akt zg 7, Magdalena Binka, lat 30, Brodnia, uvo Baranowska, rodzice Jan Binka i Zuzanna Lugocka, miejscowość Brzeg.
1889, akt zg 2, Maryanna Binka, Brodnia, uvo Baranowska, rodzice Jan Binka i Józefa Nowak, miejscowość Brzeg.
1851, akt zg 66, Jan Bińka, Tomaszów Mazowiecki.
Nazwisko w formie Binka notowane jest też w okolicach Mszczonowa.
Jakub Binka garbarz, + Anna Bryzymeyster
…..Karol, akt zg 19, 1811, 3 kw, (syn Jakuba Benki, garbarza i Lowizy Bryzmeystrowej)
…..Anna Julianna Binka, akt ur 20, 1813, Mszczonów miasto (43 l i 24 l)

…..Marianna Binka, akt ur 4, 1815, (Anna, zg)
Też ślub Anny Ludwiki Binka (wdowy po Binku), akt śl 42, 1878, Mszczonów.
Z nazwiskiem Binka łączy się zapewne nazwisko Binke. Nazwisko to może być zgermanizowaną formą nazwiska Binka – takie formy pojawiają się w okolicach Chojnic i Człuchowa np. już w XIX wieku na obszarach gdzie występowało nazwisk Binka. Przykładowe notowanie z Warszawy o nieznanej genezie – Emilia, Tekla Binke, córka Emilii Binke, ze służby się utrzymująca, w stanie wolnym (1855 – Św. Jan, Mariensztadt, akt ur 2649, zgon po 23 dniach). Świadek Elżbieta Binke. Inny rekord – akt zg 572, rok 1848, W-wa, Św. Andrzej, Jan Binke, l. 44, syn Marcina i Kunegudny. Posługacze ze szpitala ewangelickiego (sic!!) – Wilhelm Kitzman i Józef Markowski. Zmarły, robotnik z fabryki dywanów, zamieszkały na Karmelicka 2484. Urodzony we wsi Górce!! Zapewne jest to Jan Bęka syn Mateusza i Kunegundy Siedleckiej ur w 1804 roku w Górcach.

Forma Bińke – forma ta jest formą zapisu metrykalnego wywodzącego się z nazwisk Bieńko, Bieńka. Przykład – Teofila Jedynak zrodzona w 1902 roku z Julianny Bińke (akt 2507, Wszystkich Świętych), wywodząca się niewątpliwie z rodziny Bińka, Bieńko. Inny przykład z tej parafii – Zuzanna Wójcicka córka Pauliny Bińke wywodzącej się z Bińków ur w 1880.

Bińkiewicz – 279 osób, okolice Grójca i Rawy, Ciechanów, Nowy Sącz. Dość zwarty zasięg.

Bińkowicz – 2 osoby.

Bienicki– W Polsce dziś4osoby, rozrzucone. W Iwowem Piotr Bienicki ur w 1872 z rodziców niewątpliwie Bieńko.

Binias – 251 od okolic Łodzi do Pszczyny na południu, z przerwami.

Biniaś – 359 poznańskie.

Bieńkowski/Bienkowski i martwe dziś Bienkoski – 7984/60 osób. Nazwisko zapewne trochę poligenetyczne (dodawano różnym Bieńkom dowolnie końcówkę ski) i dość szeroko rozprzestrzenione w Polsce. Ale z jasnym obszarem przewodnim (pomijając Warszawę i Łódź), obejmującym obszar Mazowsza – na NE od nadwiśla, między Warszawą a Bydgoszczą – czyli północne Mazowsze i Ziemia Dobrzyńska z liczniejszymi skupieniami w okolicach Ostrołęki. Liczniejsze skupienia – też Mińsk Mazowiecki i Legionowo. Nazwisko związane na pewno z osadami z północnego Mazowsza, np. z okolic Ciechanowa i zapewne Błonia. Bardzo dużo najstarszych dat metrykalnych z parafii Sońsk (w niej osady o nazwie Bieńki – zaścianki szlacheckie) – ale na nazwisko Bienkoski (martwe)/Bienkowski(rzadziej i w okresie trochę późniejszym Bieńkowski) z XVII i XVIII wieku. Pewnie z tą grupą można wiązać nazwisko Balcer Bieńkowicz (dziś 13 osób) – np Długosiodło akt ur 61, rok 1691 i Piotr Bienkiewicz (241 osób – duży rozrzut), akt ur 421, rok 1696 czy też Bieniek, też Długosiodło, akt zg 244, rok 1707 i 1642 akt ur 77, Małgorzata Bieniek, Karniewo (między Gołyminem a Makowem Mazowieckim).

Bieniawski – 138 osób. Rozrzut zwarty. Przede wszystkim Mińsk Mazowiecki, w mniejszym stopniu Garwolin i Wołomin. Być może jest to jakaś mutacja nazwiska Bieńko i Bieniak.

Sporo XIX dat metrykalnych w parafii Kuflew k. Siedlec. Patrz Bieńko.

Bieniewski – 190 rozrzut dość duży, Warszawa i okolice, Suwalszczyzna i inne (zw z miejscowościami Bieniew czy Bieniewice k. W-wy?).

Bieniarski,Bienśawski i Bienioski– patrz parafia Latowicz.

Bienicki – 5 osób. Piotr Bienicki ur 1872 z parafii Latowicz, niewątpliwie z rodziny Bieńko.

Bieńko – 2233 osoby. Rozrzucone po całej Polsce, ale wyraźne dwa centra obok migracyjnej Warszawy. Okolice Niska (głównie) i przyległości (ale mniej – Stalowa Wola, Janów Lubelski, Rzeszów, Brzozów), ale też przy granicy – Hrubieszów, Tomaszów Lubelski. To jest jedno centrum – drugie – głównie okolice Latowicza, Garwolina, Łukowa i Otwocka. Końcówka nazwiska jest charakterystyczna dla SE Polski – np. nazwiska Bańko, Gańko, Pańko itd.

Bienko – 9 osób, Garwolin związane ściśle z nazwiskiem Bieńko.

Bieńka (Bienka) – 215 osób. Powstało zapewne z nazwiska Bieńko po opuszczeniu obszarów SE Polski. W Warszawie na pewno – jak wynika z akt końcówka – o została zamienione na -a. Stare daty k. Dobrzynia n. Wisłą – Sobowo, dzieci Jana Bienka i Marianny – Walenty (1780), Tomasz (1782), Katarzyna (1785). Tam też ślub Wojciech Bienka i Elżbieta Kędzierzowna (1781). Lub ślub z 1804 Wojciecha z Dorota Gburczyk.

Poza Warszawą (pomijając ziemie zachodnie) wyraźne centra w Ostrowcu Świętokrzyskim, Opatowie, Kielcach. Patrz też Binka. Zdaniem Rafała Bieńka ,, Ostrowiec, Opatów i Kielce to lokalne migracje. Korzenie to Lasocin i Tarłów w okolicach Ożarowa. Z tej linii w Warszawie też jesteśmy. Poza tym Wrocław, Kraków, Łódź, Elbląg, Sztum i na Górnym Śląsku to też „nasi”.

Bińczak – 771 osób. Ciekawy rozrzut – Opatów i Ostrowiec Św. (dużo) i obok Kielce, Skarżysko, Starachowice. Również Puławy, Łódź, Warszawa – może są to daty migracyjne. Drugie centrum – Łowicz, Kutno, też Włocławek, Koło, Gostynin.

Bińczyk– 1367 osób, Tomaszów, Opoczno, Piotrków Trybunalski, Częstochowa, Radomsko, Przysucha. Dość zwarty rozrzut.

Bieńczak – 610 osób. Wyraźna kumulacja – Siedlce, Łuków, Garwolin, Ryki, Puławy, Radzyń Podlaski, Włodawa. Drugie centrum – Bieszczady.

Bińczuk – 2 osoby. Częstochowa.

Biń – 113 od Warszawy pasem do Przysuchy i Opoczna.

Bin – 31 osób. Śrem, Września, Poznań, Warszawa. Od Binen?. Historyczne – Hersz Layb Eyzen syn Haima i Haia Bin, akt śl. 1817, Pinczów.
Bine – 6 osób. Opatów, Skarżysko. I np. akt śl. z 1898 z Iwanisk, niedalego Opatowa, Florentyny Bine, ale też Niekrasów – tu pokłosie nazwiska Bień.

Bień – 4963 osób. Zapewne poligenetyczne jak mogą wskazywać podwyższone rekordy z Ostrowca i Opatowa, gdzie też pojawia się nazwisko Bieńka. Licznie na ziemiach zachodnich i w migracyjnej Łodzi i Warszawie, wyraźne centra w Krakowie, Jędrzejowie, Olkuszu, Tarnowie, mniejsze, pewnie też migracyjne w okolicach Radomia. Raczej typ zasięgu południowy. Sporo XIX wiecznych dat z parafii Górzno k. Garwolina – starsze – 1782.
Najstarsze – Bień Anna, ur 1660, akt 22, Zuzela, Rytele Suche.
Starsze notowania i bardzo liczne – Bien i Bień – Niekrasów k. Połańca (też niedaleko Rudnika – koniec XVII i pierwsza poł. XVIII wieku, też Jędrzejów,Jazgarzew, Górzno – początek XVIII wieku, także Szewna koło Ostrowca.

Bien – 15 osób – pokłosie zapisu Bień. Dziś np. Jędrzejów. Akty z XVIII wieku, Niekrasów.Koniec XVII wieku – Baboszewo, Ostrów Maz.

Bieniek – 13368 osób. Cała Polska. Typ zasięgu raczej południowy – centra od Opolszczyzny po Nowy Sącz i Gorlice. Dalej na wschód sporadycznie (jedynie Rzeszów). Reszta rekordów z wschodniego Mazowsza od Węgrowa i Wołomina (tu pewnie powiązane z nazwiskiem Bieniak) po Lublin. Większe skupienia – Radom, Kielce, Mielec, Stalowa Wola. Część nazwisk Bieniek pewnie ma różne pochodzenie – koło Latowicza na pewno od Bieńko. Część niewątpliwie karpacka związana z licznymi tam miejscowościami o tej nazwie. Ale inne – wschodnie Mazowsze bez wyraźnego centrum. Też Karniewo – 1642, akt ur 77, Małgorzata Bieniek, Karniewo (między Gołyminem a Makowem Mazowieckim) – pewnie związana z nazwiskami z okolic Ciechanowa. XVIII wieczne daty (poniżej) są też z pobliskiego Kamieńczyka.

Bieniak – 587 osób. Dość wyraźne i zwarte centrum od Sokołowa do Warszawy, szczególnie Mińsk Mazowiecki i Węgrów. Może jest to lokalny zapis nazwiska Bieńko. Walenty Bieńko z Iwowego zapisany jest w jednym z aktów jako Bieniak – też dwa inne przykłady tego typu z Latowicza. Także Zofia Bieniak z Prażmowa (ur 1757) w zapisie metrykalnym miała rodziców i rodzeństwo o nazwisko Bieńko.

Co do dat metrykalnych nazwiska Bieniak na tle ich współczesnego występowania to najstarsze daty (1667 Maciej Bieniak s. Adama i Maryny) notowane są w okolicy Klembowa (Miąse). Co więcej, w Miąse jest notowany w 1659 roku Mateusz Bienkowicz s. Jakuba i Maryny. Nie jest wykluczone, że są to klony od nazwiska Bieńko/Bienias notowanego 6 km na zachód w Klembów, Zamoście (1690) i z okolic Rasztowa/Woli Rasztowskiej.

Taki sam charakter może mieć nazwisko Hedwigia Bieniak (1790) z Niekrasowa położonego nie tak daleko od Nisko, gdzie nazwisko Bieńko jest dziś powszechne. Co do Adalbert Bieniak (1793 Kielce) to trudno jest zająć stanowisko.

Większość najstarszych dat (z drugiej połowy XVIII wieku) też jawi się jako związana z okolicami na północy Mazowsza, bliższymi czy też nieodległymi od osad Bieńków koło Ciechanowa – takimi jak – Gąsewo k. Makowa raczej, niż koło Płocka, Radziwie (10 km od Bieniek), Krasnosielc k. Makowa (tu też bardzo liczne w XVIII Bieńk). Inne stare daty mają formy zbliżone – St. Kostka Bieniakowicz (1721, Babice) czy też Jazgarzew – 1714, Marianna Jadwiga Bieniakowna czy też Jadwiga Bieniakowska – 1730, Zakroczym.

Rozrzut tych nazwisk w stosunku do współczesnego centrum koło Mińska i Węgrowa, różni się być może z powodu szczupłości dat metrykalnych. Chociaż przemieszczenie występowania nazwiska w stosunku do dat metrykalnych nie jest aż tak duże. I nie należy zapominać o najstarszych datach właśnie w okolicach Mińska i Wołomina.

Bieńk, Bienk martwe) – 23 osoby, przasnyskie, ełckie. Liczne rekordy XVIII wieczne z Krasnosielc (Sielce) na północ od Makowa. Starsze daty – XVII Dąbrówka k. Tłuszcza. Patrz też Binka.

Bienias – 3450 osób. Jedno skupienie – zachodnie Karpaty. Drugie – centralne Mazowsze z przewagą w okolicach Warszawy i Garwolina i Kozienic. Też okolice Opola i Olesna, a także Łodzi. (Bieniasik – martwe) – nazwiska te nawet w obrębie sąsiadujących wsi miały różną formę. Wielce pouczający przykład z Notatnika Janowickiego 12/2002 – „Księga zmarłych kościoła parafialnego w Janowcu 1688-1722 (Zmarli w latach: 1701-1722)” z Aneksem mieszkańców wsi parafii Janowiec z lat 1687-1699. 1701 – zmarła Anna Bieniasowa lat 80, Wola Łaguszewska (Łagowska Wola) (k. Janowca n. Wisłą.

Wykaz mieszkańców wsi z aneksu –

Wola Łaguszewska (Łagowska Wola) Bieniasik (dopisek dzisiaj znane Bienias – ale w tej wsi.

Łagów – Bienkowna.

Łaguszów – Bieniaczyk (dziś martwe). Miejscowości te są bardzo blisko siebie położone (niedaleko Janowca nad Wisłą) – można mniemać, że w tym samym przekroju czasowym chodzi o tą samą rodzinę.

Bieniasz– 1661 osób. Wyraźne centrum od Dębicy po Jarosław. Nazwisko brzmi dość archaicznie.

Bieniaszewski – 485 osób. Rozrzut duży.

Bieniuszewicz – 44 osoby. Okolice Łodzi i Olsztyna.

Bieniaszewicz – 14 osób. Okolicze Pruszcza Gdańskiego.

Bieniada – 124 – duży rozrzut.

Bieniuk – 38 – duży rozrzut, ziemie odzyskane, pewnie pochodzenie wschodnie. Sądząc z końcówki –uk nadawanej wszystkim na wschodzie automatycznie.

Zbienkowski (martwe), Zbieńkowski (7 osób Wrocław), Zbinkowski (42 Wrocław), Zbińkowski (54 okolice Sochaczewa i powiatu Warszawskiego zachodniego), Zbieniak (martwe), Zbinowski (martwe – np. 1848 akt ur 26 Aleksandra Zbinowski Szyszki koło Begna), Zbiniański (martwe – 1771 akt ur 42 Thomas Zbiniański Boglewice Kabayka Andrea i Marianna Zbiniański), Zbiński – 12 osób, nowotarskie (XIX w., kilka osób k. Luszyna w okolicach Sochaczewa).

Wyraźne centrum (Zbieńkowski, Zbieniak, Zbińkowski) z urodzeniami w Granicy i Kampinosie i później przenosiny do Warszawy. Powstało na bardzo lokalnym terytorium.

Nazwisko powstało ze zbitki podawanej przy wpisie metrykalnym – z Bińków. Przykład z pracy – babcia Lecha Jabłońskiego (genealoga i autora monografii o swojej rodzinie) z Zbińkowskich.

Zbień – 209, centrum między Miechowem a Częstochową. Pochodzące zapewne też ze zbitki, ale w tym rejonie Polski.

Bienia – dwa wyraźne centra – 992 osoby – okolice Krosna i okolice Raciborza, Strzelec Opolskich i Oświęcimia. Bieńia – martwe – np: Bieńia Jan – lista katyńska. Też na tej liście Bieńiuta Romuald, Marcin – martwe nazwisko.

Binek – 1900 osób – zwarty zasięg na łuku miedzy Krotoszynem, Ostrzeszowem, Sieradzem i Pabianicami i na południe do Częstochowy. Też wyspy – Sandomierz, Bielsko Biała. Brzmi z niemiecka.

Binski – 2 osoby.

Biński – 11 osób – okolice Ostrzeszowa. Pewnie spolonizowana forma od Binek sądząc zasięgu. Ale też akt zg.1804, Piotr Biński, Gnojno k. Chmielnika.

Kontakt – k.binka@uw.edu.pl

Szanowni Państwo – Jeśli Państwo posiadają jakieś stare fotografie i byliby w stanie je udostępnić (w formie cyfrowej) byłbym bardzo wdzięczny. Podobieństwo niektórych, nieraz bardzo odległych członków rodziny, jest niezwykłe.

Również – jeśli znane są Państwu jakieś fakty z historii rodziny – prosiłbym o sprostowania lub uzupełnienia.

Z wyrazami szacunku

Krzysztof Bińka

Też – nazwisko DERESZEWSKI    i   nazwisko  STEFAŃSKI – dereszewski.waw.pl

 

Zobacz też    –     pylki.yum.pl .